Αγαπημένη μου καρέκλα - Η απάντηση *

 Αγαπημένε μου,

Σε ευχαριστώ για το θερμό και ειλικρινές γράμμα που μου απηύθυνες (αγαπημένη μου καρέκλα). Με συγκίνησε πραγματικά η αμεσότητα και η ειλικρίνειά σου και θα προσπαθήσω να φανώ αντάξια των ιστορικών συνθηκών και να ανταποδώσω.

Δεν είναι επί προσωπικού τα ζητήματα που θα αναπτύξω αφού από ίδρυσης αυτού του Κράτους μέχρι σήμερα, έχω στηρίξει πολλούς αρχηγούς, σημαντικούς ή λιγότερο σημαντικούς, ισχυρούς ή λιγότερο ισχυρούς, πατριώτες ή λιγότερο πατριώτες, αγαπητούς από το Λαό ή λιγότερο αγαπητούς από το Λαό. Προδότες της Πατρίδας, όμως, ποτέ δεν έχω στηρίξει, ούτε σκοπεύω να στηρίξω, ειδικά τώρα στα δύσκολα που ο Λαός μου με χρειάζεται.

Με τις κατ’ εντολήν  επιλογές σου πρόδωσες την εμπιστοσύνη αυτών που σε ψήφισαν αφού άλλα τους έλεγες προεκλογικά και τα αντίθετα έκανες μετά τις εκλογές υφαρπάζοντας με τον τρόπο αυτό την ψήφο τους. «Δεν θα συνταχθώ με το λάθος», διεμήνυες προς όλες τις κατευθύνσεις και σε όλους τους τόνους προεκλογικά, συντάχθηκες με το λάθος, και με το παραπάνω, μετεκλογικά. Ο προκάτοχός σου τιμωρήθηκε πρόσκαιρα –έχει και συνέχεια- για το ότι συνειδητά ψευδόταν, έχασε την εξουσία του και δεν θα την ξαναποκτήσει, και ας ζήτησε πρόσφατα συγχώρεση από τον πατέρα του ώστε ο τελευταίος να του δώσει την ευχή του «από Ψηλά» για να ιδρύσει νέο κόμμα. Ναι, εγώ τον «έριξα»… μην εκπλήσσεσαι, εγώ το κάνω πάντα.

Με τις κατ’ εντολήν επιλογές σου εξαθλιώνεις τους πολίτες αυτής της Χώρας, στερώντας τους τα απαραίτητα προς το ζην, στριμώχνοντας τους στις ουρές των όλο και αυξανόμενων σε αριθμό συσσιτίων, παρουσιάζοντας ως αλληλεγγύη το κομμάτι ψωμί που κάποιοι τους δίνουν και οι επιλογές σου τους στερούν. Όλο και περισσότεροι από τους πολίτες αυτής της Χώρας μετατρέπονται καθημερινά σε στατιστικούς δείκτες στην κλίμακα της φτώχειας καθώς εκθετικά αυξάνεται ο αριθμός αυτών που βρίσκονται κάτω από το στατιστικό όριο. Οι αριθμοί όμως δεν πεινάνε, μόνο οι άνθρωποι. Έχουν φτωχοποιηθεί με τις επιλογές σου, οδηγούνται καθημερινά στην απόγνωση, πολλοί στην αυτοκτονία.

Με τις κατ’ εντολήν επιλογές σου οδηγείς σε γενοκτονία την τρίτη ηλικία και τα άτομα με αναπηρίες καταστρέφοντας τις δομές της δημόσιας υγείας, περικόπτοντας παροχές και φάρμακα, αφού πρώτα είχες, με το έτσι θέλω, αρπάξει ως δανεικά και αγύριστα τα αποθεματικά των Ταμείων οδηγώντας τα κατ’ ουσία στην χρεοκοπία. Με τις επιλογές σου μειώθηκαν σε ανεπίτρεπτα επίπεδα οι συντάξεις τους, στερώντας τους χρήματα απαραίτητα για την επιβίωσή τους, σε μια περίοδο της ζωής τους που «τα πόδια τους δεν τους κρατάνε» για να βγουν στο μεροκάματο. Χρήματα που είχαν ήδη καταβάλει δουλεύοντας μια ζωή, σε ορισμένες περιπτώσεις πριν να έχεις γεννηθεί, στις περισσότερες πριν να δημιουργηθεί η περίφημη ΟΝΕ που τώρα θέλει να τους σώσει. Τα γέρικα άλογα σκοτώνουν μόλις γεράσουν, όχι τους πατεράδες και τις μανάδες μας, τους παππούδες και τις γιαγιάδες των παιδιών μας.

Με τις κατ’ εντολήν επιλογές σου οδηγείς στην ξενιτιά την πιο παραγωγική ομάδα του πληθυσμού της χώρας μας, αυτούς τους οποίους οι πολίτες αυτής της χώρας μόχθησαν να μορφώσουν, να κάνουν ανθρώπους χρήσιμους για την κοινωνία. Και εσύ με τις επιλογές σου τι κάνεις; Τους υποχρεώνεις να ξενιτευτούν, να γίνουν σπουδαγμένοι εργάτες στο εξωτερικό, να προσφέρουν σε άλλες οικονομίες, σε άλλες κοινωνίες. Στερείται η Χώρα τις πολύτιμες γνώσεις τους, τις πολύτιμες υπηρεσίες τους, το μέλλον που θα έχτιζαν και ποτέ δεν θα έρθει. Με τις επιλογές σου χαρίζεις το παραγωγικό μας δυναμικό στους ευρωπαίους εταίρους μας μετατρέποντάς το σε φθηνά εργατικά χέρια, σε ζητιάνους, μιας κατ’ όνομα αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Με τις κατ’ εντολήν επιλογές σου αυξάνεται η ανεργία, κλείνουν επιχειρήσεις με στόχο να μοιραστεί η «επιχειρηματική πίτα» σε ιδιωτικά συμφέροντα αποκλείοντας από τη χρήση τους το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Καταστρέφονται επιχειρήσεις για να ενισχυθούν οι πολυεθνικές των εταίρων και συνεταίρων σου –που σημειωτέον δεν πληρώνουν ευρώ σε φορολογία υπέρ του Ελληνικού κράτους. Εξαθλιώνονται εργαζόμενοι για να νιώθουν τυχεροί ζητιανεύοντας ένα κομμάτι ψωμί για ένα μεροκάματο. Απολύονται άνθρωποι για να προσληφθούν στη συνεχεία με συμβάσεις πείνας φυλακίζοντας έτσι την ελευθερία τους, καθιστώντας τους όμηρους της πολιτικής σου. Με τις επιλογές σου καταστρέφονται «σπίτια», ζωές, ελπίδες, το μέλλον και όλο αυτό δεν έχει σταματημό.

Με τις κατ’ εντολήν επιλογές σου καταργήθηκε το Σύνταγμα της Ελλάδας, καταργήθηκαν οι Νόμοι της, και αυτά σχεδόν 30 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ευτελίστηκε το Εθνικό Κοινοβούλιο, ο ναός της Δημοκρατίας. Αναστάλθηκε επί της ουσίας η λειτουργία του αφού οι επιλογές σου επιβλήθηκαν εκβιαστικά στους Βουλευτές, που έπαψαν να είναι αντιπρόσωποι του Ελληνικού Λαού. Με τις επιλογές σου καταργήθηκε η Νομοθετική εξουσία αφού η Βουλή επικυρώνει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και η διοίκηση ασκείται με Προεδρικά (πρώην Βασιλικά) Διατάγματα. Με τις επιλογές σου καταργήθηκε και η Δικαστική εξουσία της οποίας οι αποφάσεις χειραγωγούνται, ελέγχονται, εκβιάζονται, προκαταλαμβάνονται ή επιδεικτικά αγνοούνται.

Με τις κατ’ εντολήν επιλογές σου καταλύεται η Δημοκρατία. Επιστρατεύεται όποια κοινωνικο-επαγγελματική ομάδα αντιτίθεται στις εντολές σου. Ακόμη και σε προληπτική επιστράτευση προχώρησες καταργώντας έτσι στην πράξη την Δικαστική Εξουσία, την τελευταία ελπίδα ενός ολόκληρου Λαού που δεν έχει πια από πού να κρατηθεί. Με τις επιλογές επιβολής των επιλογών σου εκφασίζεται η κοινωνία αφού το πρότυπο της πυγμής που ακολουθείται, προσιδιάζει σε απολυταρχικά καθεστώτα και όχι σε δημοκρατικά. Με τις κατ’ εντολήν επιλογές σου καλλιεργείται και τροφοδοτείται το μίσος μεταξύ των μελών της κοινωνίας μας αφού εσκεμμένα ενεργοποιείται ο κοινωνικός αυτοματισμός, στρέφοντας τον ένα πολίτη έναντι του άλλου, τον ένα εργαζόμενο έναντι του άλλου, την μια κοινωνική κατηγορία έναντι της άλλης, την μια επαγγελματική ομάδα έναντι της άλλης. Με τις κατ’ εντολήν επιλογές σου, ανασταίνεται ο φασισμός μολύνοντας τις ψυχές των παιδιών και των νέων αυτής της Χώρας με το παράδειγμα που τους παρουσιάζεται.

Με τις κατ’ εντολή επιλογές σου «βγαίνει στο σφυρί» η Εθνική μας περιουσία. Αυτή που από πολλούς αποκαλείται Δημόσια περιουσία. Δεν είναι απλά δημόσια, είναι κάτι περισσότερο, είναι Εθνική περιουσία. Με τις κατ’ εντολήν επιλογές σου χαρίστηκε σε ένα βράδυ όλη η καλλιεργήσιμη γη σε έναν ιδιώτη που η τράπεζά του δεν είναι πλέον ελληνική αφού μέτοχός της είναι το ΤΧΣ. Σε ένα βράδυ πουλήθηκε ο ήλιος μας στους ξένους για να τους πληρώνουμε στην συνέχεια ώστε να τον χρησιμοποιούμε. Σε ένα βράδυ ιδιωτικοποιήθηκαν όλα τα λιμάνια και οι μαρίνες της Χώρας. Σε ένα βράδυ χαρίστηκε η ΑΟΖ στους ευρωπαίους αποχαρακτηρίζοντας το Αιγαίο ως ελληνική θάλασσα. Σε ένα βράδυ αποδέχτηκες για λογαριασμό όλων μας, την αμετάκλητη και άνευ όρων παραίτηση της Χώρας που είχε υπογράψει ο προκάτοχός σου, από κάθε δικαίωμα ασυλίας που πηγάζει από την Εθνική Κυριαρχία. Ποιον ρώτησες, αλήθεια;

Για όλους τους παραπάνω λόγους παύω να σου παρέχω την στήριξη που σου χρειάζεται για να θεωρούνται νόμιμες οι επιλογές σου και οι πράξεις σου.

Για όλους τους παραπάνω λόγους επιστρέφω εκεί που πραγματικά ανήκω, εκεί από όπου πηγάζω.

Για όλους τους παραπάνω λόγους επιστρέφω στον Λαό.

Μόνο ο Λαός ενωμένος έχει τη δύναμη να προχωρήσει σε δημιουργία νέου Συντάγματος με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον, την Εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα, την Δημοκρατία. Ένα Σύνταγμα από τον Λαό για τον Λαό.

Πηγάζω από τον Λαό, υπάρχω για τον Λαό, εξυπηρετώ το Λαό.

Αίρω, λοιπόν, την εμπιστοσύνη μου στο πρόσωπό σου και την πολιτική σου και παύω να υπερασπίζω τις κατ’ εντολήν επιλογές σου επιστρέφοντας στον φυσικό μου χώρο, την Συντακτική Εθνοσυνέλευση από όπου, με την δύναμη του Ελληνικού Λαού, θα ξαναγεννηθώ υπέρ των συμφερόντων του Ελληνικού Λαού.

Η Ιστορία θα δείξει αν εντέλει κατηγορηθείς για εσχάτη προδοσία ή όχι και εγώ, όσα χρόνια και αν περάσουν, θα είμαι σίγουρα εκεί για να σε κρίνω.

Δεν ξεχνώ. Δεν συγχωρώ. Δεν σιωπώ.

Χωρίς ίχνος σεβασμού για τις κατ’ εντολήν επιλογές σου.

Η αγαπημένη σου καρέκλα

*Του Κωνσταντίνου Νάκκα 

Διαβάστε Περισσότερα »

Αγαπημένη μου καρέκλα*

Αγαπημένη μου καρέκλα,

Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου εκφράσω την αέναη αγάπη μου.

Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις, μόνο εσύ με σκέφτεσαι, μόνο εσύ με πονάς. Μόνο εσύ με ξέρεις τόσο καλά. Γνωριζόμαστε άλλωστε τόσα χρόνια. Θυμάσαι τότε που σε πρωτοσυνάντησα; Love at the first sight! Από τότε είχες γίνει ο διακαής πόθος μου.

Για σένα έχω κάνει τα πάντα. Στα καλύτερα πανεπιστήμια σπούδασα. Τους σημαντικότερους ανθρώπους γνώρισα. Υπουργός κατά το παρελθόν έγινα. Κυβέρνηση έριξα. Κόμμα ίδρυσα. Πρόεδρο Δημοκρατίας επέβαλα. Από την κεντρική πολιτική σκηνή για χρόνια εξαφανίστηκα (που λέει ο λόγος!). Στην ευρωπαϊκή πολιτική, για χάρη σου, επέστρεψα. Εκεί εδραίωσα τη θέση μου, εκεί μυήθηκα στο Σχέδιο, εκεί γνώρισα τους κατάλληλους ανθρώπους, εκεί τους έγινα απαραίτητος. Για σένα τα έκανα όλα μωρό μου. Για σένα βασίλισσά μου.

Για την πάρτη σου δέχτηκα ένα απλό ψωρο-υπουργείο Πολιτισμού. Και εκεί όμως άφησα την πινελιά μου. Και τι πινελιά! Ντα Βίντσι και βάλε. Ολόκληρο μουσείο στελέχωσα με ανθρώπους δικούς μου, «εδώ το καλό λάδι» φωνάζουν μεταξύ τους, «φάε λάδι και έλα βράδυ» λένε χαιρέκακα στους «απέξω». Έκανα και το άλλο που μου ζήτησες: έμαθα τα πάντα για την υπόθεση των αρχαίων του ψηλού (φτου, φτου, φτου, σκόρδο, να φτύσω τον κόρφο μου, κακόχρονο να χει ο Highlander). Πώς νομίζεις ότι το βούλωσε η άλλη, η κατατρεγμένη;

Για σένα σιωπούσα δημοσίως καθ’ όλη τη διάρκεια της εκλογής πρόεδρου του κόμματος. Ωραίο κόλπο. Παρουσιάστηκα δημοκράτης, χαμηλών τόνων, συζητήσιμος, πατριώτης. Τα «βρήκα» με τον Δημήτρη -τον Mr Nobody- και όλα ήταν εύκολα μετά. «Παλέψαμε» με την άλλη για σένα, έχασε πανηγυρικά, πήρε των ομματιών της, έφυγε από μένα και ξανά σε μένα γύρισε

Για σένα τα έκανα όλα άνω κάτω ως αντιπολίτευση, έβγαλα το άχτι μου για τον χλεχλέτζουρα τον Γιώργο-τον-ποδηλάτη, να μάθει να μην μου πηδάει τις γκόμενες στο Πανεπιστήμιο. Τι νόμιζες; Το είχα ξεχάσει;

Για σένα, αγαπημένη μου καρέκλα, κορόιδεψα έναν ολόκληρο Λαό. Άλλα τους έλεγα ότι θα κάνω προεκλογικά, άλλα έκανα μετεκλογικά. Και οι μαλάκες, αυτό το αποκαλούσαν πατριωτική πολιτική υψηλού επιπέδου. Όταν το κατάλαβαν –αν το κατάλαβαν- ήταν πολύ αργά και δεν είχε άλλωστε και σημασία. Τους πέταξα ένα ξερό «σας σώζω από την χρεοκοπία και τους κουμουνιστές που θα σας πάρουν τα σπίτια» και καθάρισα. Τους κατσικώθηκα. Τελεία και παύλα. Σε είχα αποκτήσει τότε και δεν μπορούσαν παρά να μου κάνουν… αέρα.

Να μωρό μου, για σένα τα έκανα όλα. Για να μη σε χάσω. Για σένα γλυκιά μου στις μεγαλύτερες δυνάμεις υποδουλώθηκα. Ναι, έτσι είναι. Υποδουλώθηκα για πάρτη σου. Ξέρω, ξέρω. Μην τρίζεις από συγκίνηση. Και εγώ σε αγαπώ. Δεν με προβλημάτισε καθόλου να πουληθώ. Θα έκανα τα πάντα για σένα. Το ξέρεις, στο έχω αποδείξει. Στα δύο, στα τρία, στα τέσσερα, στα όσα θες εσύ πέφτω. Έκανα τα πάντα για σένα. Κάνω τα πάντα για σένα. Θα κάνω τα πάντα για σένα.

Σε σένα μόνο εμπιστεύομαι την πλάτη μου αφού μόνο εσύ μπορείς να με προστατεύσεις από πισώπλατα μαχαιρώματα. Την είχα πατήσει παλιότερα αλλά το έμαθα το μάθημά μου.

Πάντα με στηρίζεις, με ανακουφίζεις από τις ατελείωτες ώρες εργασίας. Υπομονετικά ακούς τις ατελείωτες συζητήσεις μου. Στωικά δέχεσαι τις απότομες αλλαγές θέσης μου χωρίς ούτε μια φορά να με ρίξεις κάτω. Μόνο εσύ με κρατάς σφικτά όταν όλοι οι άλλοι θέλουν να με ρίξουν. Μόνο εσύ με στηρίζεις και μου δίνεις δύναμη να συνεχίσω. Αλλά και ’γω... δεν έχεις παράπονο. Στα όπα, όπα σε είχα, στα όπα όπα σε έχω. Κορώνα στο κεφάλι μου (το ΄πιασες;). Πάντα στα καλύτερα μέρη σε πηγαίνω. Με τους πιο σημαντικούς ανθρώπους σε γνωρίζω. Συντροφιά μου σε έχω σε κάθε στιγμή της ζωής μου, μικρή ή μεγάλη. Πάντα σε πρόσεχα, πάντα σε προσέχω. Σε καθαρίζω με τα ακριβότερα υλικά. Σε λαδώνω συστηματικά για να μη μου σκουριάσεις, για να μου κρατήσεις, για να με κρατήσεις. Χρυσή σε κάνω. Λάμπεις στα μάτια όλων. Σε θέλουν δική τους αλλά εγώ... σιγά μη σε αφήσω, σιγά με σε δώσω, σιγά μην επιτρέψω να σε πάρουν από μένα. Τόσα χρόνια πάλευα να σε αποκτήσω. Τώρα που σε βρήκα θα επιτρέψω να σε χάσω; Αποκλείεται. No way!

Ήμουν στην απ’ έξω για χρόνια αλλά ο έρωτάς μου για σένα... «έρως ανίκατε μάχαν» έλεγαν οι αρχαίοι. Για μένα το έγραψαν. «Είσαι η απόδειξη εφαρμογής του ρητού στο σήμερα» θα έλεγε ο μάλαξ άναξ Άδων.

Ήμουν, έλεγα στην απ' έξω για χρόνια. Αλλά ο επιμένων νικά. Πώς είπες γλυκιά μου καρέκλα; Ο υπομένων; Όπως πάντα, έχεις δίκιο. Το διορθώνω λοιπόν. Ο επιμένων και υπομένων νικά. Και εγώ αφού υπομένοντας επέμεινα, νίκησα. Σε απέκτησα. Σε κατέκτησα για να ακριβολογώ. Είμαι παιδαράς, το ξέρω, άνδρας σκληρός, σερνικό άγριο. Μαζί σου όμως είμαι ακόμη καλύτερος, είμαι ακαταμάχητος, ανυπέρβλητος, αναντικατάστατος. Μόνο εγώ σου αξίζω. Μόνο εγώ μπορώ να σε εκφράσω. Μόνο εγώ μπορώ να σου εξασφαλίσω την διαιώνισή σου «εις τους αιώνας των αιώνων»...σωστά τα λες γλυκιά μου, «αμήν».

Ξέρω ότι τα τελευταία χρόνια περάσαμε δύσκολα. Τα καταφέραμε όμως. Όσοι με πολέμησαν για να σε χάσω, δεν ζουν πια. Όσοι τη σχέση μας ήθελαν να διαλύσουν, το μετάνιωσαν οικτρά. Όσοι σκέφτηκαν στην πορεία να σε πάρουν από μένα, η οργή του Ξένιου Δία κεραυνός έπεσε στα κεφάλια τους. Και οι άλλοι φοβήθηκαν, λούφαξαν, κρύφτηκαν -ας είναι καλά τα Κλούβια Αυγά.

Χάρη σε Σένα έκανα όλους αυτούς τους περίτεχνους ελιγμούς, τις επικίνδυνες ανακυβισθήσεις, τις θεϊκές κωλοτούμπες. Δεν με πούλησες ποτέ. Πάντα ήσουν μαζί μου για να θυμίζεις στους πάντες who’s the Boss. Και εγώ πάλι, στο ανταπόδωσα. Την εθνική κυριαρχία εκχώρησα, την περιουσία όλων δήμευσα- τρελή είσαι που θα έδινα και τα δικά μου- τους φίλους μου κορόιδεψα, αυτούς που με πίστεψαν πούλησα, όσους ήθελαν ελεύθερα να εκφράζουν τη γνώμη τούς φίμωσα- πού θα πάνε να τα πουν τώρα; Ναι και το Ελλαδιστάν χάρισα για να ’χω εσένα. Δεν έχεις παράπονο. Το έδωσα σε αυτούς τους Οστρογότθους να την κάνουν λουκανικάκια Φρανκφούρτης. Έκανα ό,τι μου είχαν πει, ό,τι είχαμε συμφωνήσει. Για μένα υπάρχεις μόνο Εσύ, αγαπημένη μου καρέκλα.

Για τα μάτια σου -που λέει ο λόγος- μέχρι και το μουστάκι μου έκοψα -μου ξέφυγε το μουστάκι του Φώτη αλλά τον έδιωξα από την κυβέρνηση και ο Βενιζέλος υποσχέθηκε ότι θα χάσει κιλά, γι’ αυτό τον κράτησα.

Ναι ξέρω, ξέρω, μην ανησυχείς. Καρτερούν την ευκαιρία να σε αρπάξουν. Σιγά και μην τους την δώσω. Συζητήσεις θέλανε για να με ξεγελάσουν. Να το κουβεντιάσουμε, έλεγαν, για να βρούμε λύση. Εσένα ήθελαν όμως το ξέρω. Μη φοβάσαι. Ούτε στα χέρια αυτού του τεντιμπόη του Αλέξη θα σε αφήσω. Δεν πρόλαβε να βγει από το αυγό του καλά καλά και θέλει μεγαλεία και εξουσίες ο σπόρος. Άκου εκεί; Βρε ουστ από δω, αναρχοτσογλανάκι, που θες να μου φας την αγαπημένη μου καρέκλα γιατί έχω γίνει επικίνδυνος για την Πατρίδα. Ποιος την γαμάει την Πατρίδα μπροστά σε σένα μάτια μου;

Για Σένα μωρό μου, την Ελλάδα κατακερματίζω σε χρεοκοπημένες περιφέρειες, την ομοσπονδιακή Ευρώπη υπηρετώ, την Γερμανική ηγεμονία στηρίζω, την ρωσική αρκούδα κοιμίζω, τα αμερικανικά συμφέροντα προωθώ σε όλη την Μεσόγειο. Όχι ακριβώς, δηλαδή, αυτό το τελευταίο. Έτσι θα νομίζουν αυτοί, γιατί σκοπεύω και αυτούς να τους κοροϊδέψω αφού δεν πρόκειται να τηρήσω τις δεσμεύσεις μου αλλά ούτε και ό,τι τους υποσχέθηκα στην πρόσφατη συνάντησή μου με τον Πρόεδρο των Προέδρων.

Τι άλλο έμεινε να κάνω για σένα αγαπημένη μου καρέκλα; Ακόμα και εκλογές σκέφτομαι να προκηρύξω προκειμένου να τους ξεγελάσω όλους ότι με ενδιαφέρει το «καλό της Ελλάδας» και όχι η πολιτική μου επιβίωση. Μην ανησυχείς. Δεν κινδυνεύει η θέση μου. Τα έχω όλα ρυθμισμένα. Χρυσόψαρα οι ραγιάδες. Θα τους τάξω κούρεμα χρέους, που ήδη έχω συμφωνήσει με τους Γερμανούς και τους Αμερικάνους, με αντάλλαγμα το παράλληλο, εναλλακτικό του ευρώ νόμισμα για να έρθει η ανάκαμψη και όλα καλά. Σίγουρη νίκη σου λέω. Εννοείται ότι δεν πρόκειται να τους πω για το εναλλακτικό νόμισμα. Τους το κρατάω για … έκπληξη αφού, όπως λέει και το ρητό, «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται».

Αγαπημένη μου καρέκλα,

Όρκο τιμής σού δίνω. Δεν σε αφήνω στα χέρια κανενός. Θα σε κρατάω για πάντα, με κάθε μέσο, με κάθε κόστος.

Είσαι γλυκιά η γαμημένη...

*Του Κωνσταντίνου Νάκκα

Διαβάστε Περισσότερα »