Όταν το Ευρωομόλογο (E) συνάντησε τη Μόμα (M) *

(Δημοσιεύθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2012, στο www.facebook.com/constantinos.nakkas.9)

Μ: Καλησπέρα ευρωομόλογο.

Ε: Καλησπέρα Μόμα.

Μ: Τι νέα;

Ε: Τίποτα ιδιαίτερο. Εσύ;

Μ: Τίποτα ιδιαίτερο και εγώ.

Ε: Από τότε που έκανες την εμφάνισή σου δεν ξανάκουσα κάτι για σένα.

Μ: Δεν μας παίζουν και πολύ τελευταία, δε νομίζεις;

Ε: Όχι μόνο τελευταία. Από την αρχή δεν μας έπαιζαν πολύ.

Μ: Από την αρχή ε;

Ε: Βέβαια από την αρχή.

Μ: Δεν το είχα προσέξει.

Ε: Πώς να το προσέξεις αφού εσύ μάς ξεφύτρωσες πρόσφατα.

Μ: Αλήθεια είναι αυτό, αλλά γιατί εγώ ξεφύτρωσα πρόσφατα;

Ε: Έπρεπε να ωριμάσουν οι συνθήκες;

Μ: Να ωριμάσουν, ε; …Για να το λες εσύ μάλλον κάτι παραπάνω θα ξέρεις.

Ε: Φυσικά και ξέρω. Είμαι ευρωπαϊκό δημιούργημα εγώ.

Μ: Ευρωπαϊκό, ε;

Ε: Φυσικά. Το λέει και το όνομα μου.

Μ: Και γιατί είμαστε μαζί;

Ε: Δεν είμαστε μαζί.

Μ: Αλλά;

Ε: Μας βάλανε μαζί.

Μ: Ποιοι μας βάλανε μαζί;

Ε: Δεν μπορώ να σου πω.

Μ: Έλα τώρα. Πες μου να ξέρω.

Ε: Αποκλείεται...

Μ: Μόνοι μας είμαστε. Δεν μας ακούει κάνεις.

Ε: Εντάξει.... Οι Γερμανοί.

Μ: Και τι σημασία μπορεί να έχεις εσύ, ένα ευρωομόλογο για τους Γερμανούς;

Ε: Δεν καταλαβαίνεις. Δεν είμαι εγώ το σημαντικό πια. Εσύ είσαι η σημαντική πια.

Μ: Εγώ;

Ε: Ναι εσύ.

Μ: Εγώ;

Ε: Ναι. Εσύ καλή μου Μόμα.

Μ: Γιατί;

Ε: Θέλουν να... πώς να στο πω;

Μ: Έλα τώρα που σε πιάσανε οι ντροπές...

Ε: Θέλουν να «συσχετιστούμε»...να «συσχετιστούμε».. (της κλείνει το μάτι).

Μ: Εμείς οι δύο;

Ε: Ναι, γιατί δεν σου γεμίζω το μάτι;

Μ: Δεν είναι αυτό. Απλά δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί να ταιριάζουμε.

Ε: Αυτή είναι η επιτυχία στην περίπτωση μας. Κάνεις δεν μπορεί να καταλάβει πώς μπορεί εμείς οι δύο να ταιριάζουμε.

Μ: Ναι αλλά, αν είναι να σε φάω στη μάπα για τη υπόλοιπη ζωή μου, πρέπει να ξέρω.

Ε: Είναι μυστικό σου λέω.

Μ: Έλα γλυκέ μου τώρα. Εμείς οι δύο...που σε λίγο θα γίνουμε ένα...

Ε: Μου είναι δύσκολο σου λέω. Φοβάμαι μήπως μας ακούσει κάνεις.

Μ: Αφού σου είπα, είμαστε μόνοι μας. Κοίτα γύρω σου…

Ε: Δεν γίνεται σου λέω. Αν μάθουν ότι στο είπα θα στείλουν τα Αυγά...

Μ: Μη φοβάσαι... Πες μου...

Ε: Να, είχα ακούσει που έλεγαν ότι...εσύ...και εγώ...πρώτα εγώ θα πάω...και μετά εσύ θα έρθεις και ..μαζί θα φτιάξουμε την Εκπληκτική Οικιστική Ζώνη...

Μ: Μα αυτό είναι φανταστικό...

Ε: Καθόλου φανταστικό δεν είναι. Είναι πραγματικό.

Μ: Εννοούσα ότι είναι σαν όνειρο. Να το πούμε και στους άλλους, στον μπαμπά, τη μαμά, σε όλους...

Ε: Τρελάθηκες καλή μου. Είναι μυστικό.

Μ: Α, το κρατάνε για έκπληξη. Μα …

Ε: Σσστ... Κάποιος έρχεται...

Μ: Φεύγω γρήγορα.

Ε: Τα λέμε...

(Τα πρόσωπα του παραπάνω διαλόγου είναι αποκύημα της φαντασίας μου. Κάθε ομοιότητα με φυσικά πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική.)

*Του Κωνσταντίνου Νάκκα