Δεν εμπιστευόμουν ποτέ τις δημοσκοπήσεις. Δεν τις εμπιστεύομαι ούτε και
τώρα. Πολύ περισσότερο τώρα, που πρώτο κόμμα φέρεται να είναι o ΣΥΡΙΖΑ.
Όχι διότι η πρωτιά ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ, που δικαιωματικά του ανήκει, αλλά
γιατί τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων πιστεύω ότι αποτελούν προϊόν πολιτικής
μεθόδευσης.
Στα ύψη το οξυγόνο είναι λιγότερο και θέλει ρυθμό στην αναπνοή, διαφορετικά
έχουμε λιποθυμίες ή ακόμη και απώλεια
προσανατολισμού.
Το
σίγουρο είναι ότι το πολιτικό σύστημα που αποχωρεί, παίζει τα ρέστα του. Στα
πλαίσια αυτού τού παιχνιδιού εντάσσονται τα χαμηλά ποσοστά των κομμάτων της
συγκυβέρνησης, που αθροιστικά δεν ξεπερνούν το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ. Το μήνυμα
που θέλουν να περάσουν είναι απλό: o ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κυβέρνηση ενώ οι άλλοι
τρεις καταποντίζονται.
ΠΡΟΣΟΧΗ.
ΠΑΓΙΔΑ.
Πολύ
καλό για να είναι αληθινό. O στόχος για τους δανειστές μας ήταν και παραμένει η
αναθεώρηση του Συντάγματος προς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η αλλαγή τού εκλογικού
νόμου και η πρόταση για απλή αναλογική από πλευράς συγκυβέρνησης, μπορεί να
συγκεντρώσει την απαιτούμενη πλειοψηφία στη Βουλή ώστε να εφαρμοστεί στις
επόμενες εκλογές, αν o ΣΥΡΙΖΑ εφνιδιαστει και εγκλωβιστεί σε αυτή τη λύση,
έχοντας στο πίσω μέρος τού μυαλού του ότι είναι ήδη πρώτο κόμμα.
Το
σημείο το οποίο χρίζει ιδιαίτερης προσοχής είναι ότι οι δημοσκοπήσεις
ελέγχονται από το σύστημα που παραπαίει και οργανώνονται από εταιρείες που δεν
βρίσκονται εκτός της υπάρχουσας καταρρέουσας πραγματικότητας, πραγματικότητας
στην οποία έχουν διαδραματίσει ρόλο, διαμορφώνοντάς την.
Ένα
δεύτερο σημείο είναι ότι, τα εσκεμμένος χαμηλά ποσοστά που δίνονται στα κόμματα
της συγκυβέρνησης, δεν μαρτυρούν μείωση τού ελέγχου του κρατικού μηχανισμού που
τα κόμματα αυτά ασκούσαν και ασκούν, αφού τις θέσεις κλειδιά τις κατέχουν δικοί
τους άνθρωποι, άνθρωποι του παραπαίοντος συστήματος.
Το τρίτο
σημείο είναι και το μείζον. Δεχόμενος o ΣΥΡΙΖΑ σήμερα την απλή αναλογική, υπό
την αίσθηση που δημιουργούν οι δημοσκοπήσεις ότι σχηματίζει κυβέρνηση,
επιτρέπει στα κόμματα της συγκυβέρνησης, που ελέγχουν τον κρατικό μηχανισμό, να
διαμορφώσουν το εκλογικό αποτέλεσμα ώστε αυτές να σχηματίσουν κυβέρνηση και να
προχωρήσουν έτσι σε αναθεώρηση του Συντάγματος κατά τα συμφέροντα των δανειστών
μας, θεσμοθετώντας την συνταγματική υποχρέωση της χώρας στην αποπληρωμή του
χρέους.
Αυτό που
χρειάζεται τώρα είναι: α) να αντιληφθούμε το όλο σχέδιο που αναπτύσσεται ώστε
να το ακυρώσουμε στην πράξη, β) να περιορίσουμε τις μεταβλητές τού συνεχώς
μεταβαλλόμενου περιβάλλοντος προκειμένου να αποφύγουμε τις κακοτοπιές που τα
άγνωστα μονοπάτια κρύβουν και φυσικά γ) καχυποψία προς κάθε δημοκρατική πρόταση
της συγκυβέρνησης αφού... ο λύκος και αν γεράσει...
*Του
Κωνσταντίνου Νάκκα
