Η «περίπτωση» της διάλυσης του κόμματος των
Ανεξάρτητων Ελλήνων αποτελεί υπόθεση μελέτης, ανάλυσης και φυσικά διατύπωσης
συμπερασμάτων.
Δεν ήταν λίγοι αυτοί που από τη σύσταση του νέου
κόμματος από τον κο Καμμένο υποστηρίζαμε ότι δεν μπορεί να δημιουργηθεί κάτι
πραγματικά νέο όταν αποτελείται από στοιχεία του φθαρμένου παλιού.
Οι μεταγραφές που o κος Καμμένος έκανε στην πορεία της
κοινοβουλευτικής του δράσης, μπορεί να ενίσχυσαν προσωρινά το κόμμα του αφού η
πολιτική του εκφράστηκε και από άλλα αναγνωρίσιμα και προβεβλημένα στελέχη της
απέναντι πλευράς, όμως ήταν πολιτικοί με δεξιό παρελθόν, τέτοιο που οι
προθέσεις τους ήταν υπό αμφισβήτηση. Υπό αμφισβήτηση, αφού με την υιοθέτηση από
μέρους τους εν μια νυντί της αντικυβερνητικής πολιτικής Καμμένου, δεν μας
έπεισαν παρά μόνο για την αγωνία της πολιτικής τους επιβίωσης λειτουργώντας,
όπως αποδεικνύεται και στην πράξη, καιροσκοπικά.
Είναι ακόμη «ζωντανοί» στην «σκηνή» βάζοντας πάνω και πέρα από όλα τη δική
τους πολιτική επιβίωση εις βάρος της δημοκρατίας.
Η «περίπτωση» Ανεξάρτητων Ελλήνων είναι σημαντική,
γιατί κάτι μας λέει. Μιλά σε όλα τα πολιτικά κόμματα. Περισσότερο όμως μιλά
στην κοινωνία, σε καθέναν από εμάς.
Δεν χρειαζόμαστε σωτήρες ντυμένους στα αστραφτερά κοστούμια
του φθαρμένου παρελθόντος για να μας σώσουν. Αυτοί οι νεοφιλελεύθεροι κοστουμάτοι
που ανάλογα με τις μέρες του μήνα το παίζουν δεξιοί ή αντιδεξιοί ή και νεοσοσιαλιστές
πατριώτες, κατά βάθος το μόνο που τους ενδιαφέρει δεν είναι παρά η πολιτική
διαιώνιση του είδους τους. Πρώην δεξιοί στο κατόπι συγγενών κομμάτων, αριστεροί
που πήγαν τόσο αριστερά που έφτασαν στη δεξιά και ψευτοσοσιαλιστές του
φιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ.
Εδώ αξίζει ένα σχόλιο παραπάνω. Άλλαξαν αρχηγό,
μειώθηκε το ποσοστό τους, πρωτοκλασάτοι βγήκαν στη γύρα για συμμαχίες,
προσπάθησαν να μετατρέψουν το ΣΥΡΙΖΑ σε κέντρο φιλοξενίας ανιάτων χωρίς φυσικά
αποτέλεσμα, πρωτοκλασάτοι που τώρα προσπαθούν να αποτινάξουν το σάπιο παρελθόν τους
δημιουργώντας πολικούς φορείς με έξυπνα ονόματα. Και σε όλα αυτά μια μεγάλη
απούσα ή πιο σωστά μια μεγάλη παρούσα. Η Άννα του Χιονιά…
Το καλύτερο που έχουν να κάνουν όλοι αυτοί είναι να
αυτοεξοριστούν όσο έχουν καιρό μήπως και τους ξεχάσουμε, αν και δεν το βλέπω.
Για να σωθούμε, δε χρειαζόμαστε τις πολύτιμες υπηρεσίες τους. Αρκετά πρόσφεραν
τόσα χρόνια στην Πατρίδα. Ας κάνει και κανέναν άλλος κάτι.
Για να σωθούμε, χρειαζόμαστε καθαρές, ρεαλιστικές και
άμεσα υλοποιήσιμες σωτήριες
πολιτικές. Πολιτικές που θα εφαρμοστούν από κόμματα τα οποία λειτουργούν ως φορείς
της λαϊκής εντολής για ανατροπή της εκχώρησης της εθνικής μας κυριαρχίας και
της εκποίησης της εθνικής μας περιουσίας, ώστε να εξασφαλιστεί στα παιδιά μας
το μέλλον που δικαιούνται.
Φορέας τέτοιας εξουσίας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό
Κοινωνικό Μέτωπο, κόμμα το οποίο, σύμφωνα με την πρόσφατη διακήρυξή του,
λειτουργεί ως φορέας λαϊκής εντολής. Ένα κόμμα, δηλαδή, που θα κάνει πράξη την
απαίτηση του Ελληνικού Λαού για ανατροπή της προδοτικής κυβερνητικής πολιτικής.
Ένα κόμμα του οποίου τα στελέχη στηρίζουν την δύναμη των λόγων τους στην λαϊκή
απαίτηση και τη λαϊκή συμμετοχή. Ένα κόμμα που οι ανάγκες και οι αγωνίες του
Λαού καθορίζουν την πολιτική που η ηγεσία του ακολουθεί.
Η εποχή των προσώπων που υπνωτίζουν τα
πλήθη έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Βρισκόμαστε στην εποχή των λαϊκών απαιτήσεων,
των λαϊκών διεκδικήσεων, των ανατροπών που τα χαρισματικά άτομα, όπως ο Αλέξης
Τσίπρας θα κάνουν πράξη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φορέας της λαϊκής εξουσίας
και όχι διαχειριστής της.
Και φτάνει το πλήρωμα του χρόνου.
Ξαφνικά όλα στο προσκήνιο. Απλή αναλογική με μπόνους 50
βουλευτές - δώρο στους συμμετέχοντες στη μελλοντική κυβέρνηση, εκτός νόμου η
ΧΑ, εκ νέου εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας επί των ελληνικών εδαφών (υπόγειων,
επίγειων, εναέριων, θαλάσσιων), τιτλοποίηση μελλοντικών κερδών από μελλοντική αξιοποίηση
εθνικού πλούτου, κατακερματισμός κομμάτων (ξεκίνησε από το ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει με
Ανεξάρτητους Έλληνες, ακολουθεί και ο μεγάλος αντίπαλος), διατήρηση του 3% ως
όριο εισόδου ενός κόμματος στη Βουλή, πωλητήρια σε λιμάνια, δρόμους, δημόσια κτίρια
από τους δήμους, ιδιωτικοποίηση της παιδείας, τραπεζική ενοποίηση στην Ευρώπη,
διεργασίες για ομοσπονδοποίηση και το κερασάκι... συνταγματική αναθεώρηση.
Θα προκάνουμε; Δεν θα προκάνουμε;
…
«Τι μαλακίες είναι αυτές», ακούω κάποιον να φωνάζει.
«Χριστούγεννα έρχονται, μέρες αγάπης», συνεχίζει.
Μάλλον δίκιο έχει. «Από
του χρόνου...και βλέπουμε», σκέφτομαι.
Μάλλον…
*Του Κωνσταντίνου Νάκκα
