Τον τελευταίο
καιρό, όλο και περισσότεροι «επώνυμοι» επιχειρηματίες περνούν το κατώφλι του
Κορυδαλλού, που πλέον το βράδυ της Πρωτοχρονιάς δεν θα έχει να ζηλέψει σε
τίποτα από την γκλαμουριά της Μεγάλης Βρετανίας.
Το γεγονός αυτό,
της σύλληψης των κατά τα αλλά έντιμων προ ολίγου καιρού επιχειρηματιών,
παρουσιάζεται από πολλούς ως επιτυχία της κυβέρνησης ενάντια στη διαφθορά και
το σάπιο του παρελθόντος, ως «μια νέα σελίδα» στο
νέο βιβλίο της πορείας της Ελλάδας προς την συνταγματική απομείωση του εθνικού
χρέους και προς την ευρωπαϊκή ομοσπονδοποίηση.
Πού όμως οφείλετε η επιτυχία των διωκτικών
αρχών στην καταπολέμηση του οικονομικού εγκλήματος, στην καταπολέμηση της
διαφθοράς;
Γιατί το τελευταίο διάστημα «προκύπτουν» τα
απαραίτητα στοιχεία για να αποδοθούν κατηγορίες και να υπάρξουν καταδικαστικές
αποφάσεις;
Ποιες «δυνάμεις» είναι αυτές που είναι τόσο
ισχυρές ώστε να έχουν όλες τις «απόρρητες» πληροφορίες που είναι αναγκαίες για
τη στοιχειοθέτηση κατηγοριών;
Σε τι αποσκοπεί η προσπάθεια της κυβέρνησης να
μας πείσει ότι οι απατεώνες μπαίνουν φυλακή και ότι θα ακολουθήσουν κι άλλοι;
Δύο σκέψεις, προς το παρόν, θα καταθέσω.
α) Η επιλεκτική «εξολόθρευση» ορισμένων μόνο
«επωνύμων» επιχειρηματιών, πέρα από το επικοινωνιακό της υπόθεσης, δεν λύνει το
πρόβλημα του οικονομικού εγκλήματος που έχει διαπραχθεί στη χώρα μας τα
τελευταία 20 χρόνια με ευθύνη του συνόλου του πολιτικού μας κόσμου.
β) Η «εξολόθρευση» των υπευθύνων της διαφθοράς
εξυπηρετεί την παρουσίαση της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρας μας, ως
αποτέλεσμα εγχώριων παθογόνων φαινομένων και όχι αποτέλεσμα της πολιτικής που
εφαρμόζουν οι δανειστές μας σε βάρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας, της δημόσιας
περιουσίας μας και της επιβίωσης ενός ολόκληρου Λαού.
Κλείνοντας, να θυμίσω ότι σε μια άλλη εποχή,
παρά το ότι οι κατοχικές δυνάμεις εκφράζοντας το πατριωτικό τους ενδιαφέρον
για τον δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό κρεμούσαν στις πλατείες τους μαυραγορίτες,
συνέχιζαν να λειτουργούν ως κατοχικές δυνάμεις.
*Του
Κωνσταντίνου Νάκκα
