DoS Attack *

Παρασκευή, 21 Δεκεμβρίου 2012.

Τελευταία μέρα σχολείου σήμερα και στο δημοτικό από το οποίο πέρασα μπροστά, η υπεύθυνη για την πρωινή προσευχή καθηγήτρια έδινε παραγγέλματα για να «ετοιμάσει» τους μικρούς μαθητές/τριες του δημοτικού σχολείου για την προσευχή.

«ΠΡΟΣΟΧΗ. ΑΝΑΠΑΥΣΗ. ΠΡΟΣΟΧΗ. ΑΝΑΠΑΥΣΗ. ΠΡΟΣΟΧΗ.»

Περίμενα να ακούσω και το «έτοιμοι για κάμψεις», αλλά μάλλον λόγω Χριστουγέννων το απέφυγε και αρκέστηκε στο «Έτοιμοι για προσευχή».

Η τακτική αυτή μού θύμισε το περιστατικό με το μέλος της Χρυσής Αυγής που κατά την είσοδο του αρχηγού του κόμματός του στη συνέντευξη τύπου, φώναξε προς τους δημοσιογράφους: «Εγέρθητω. Όλοι όρθιοι».

Μου θύμισε τα χρόνια του στρατού που τα παραγγέλματα αυτά ήταν το προαπαιτούμενο της καθημερινής πρωινής πνευματικής προετοιμασίας των στρατιωτών για την προσευχή.

Τα στρατιωτικά αυτά παραγγέλματα τα υιοθέτησε και τα απεύθυνε εκπαιδευτικός εν έτει 2012   ενώπιον ενός ολόκληρου του σχολείου, μαθητών, εκπαιδευτικών καθώς και γονέων που παρακολουθούσαν πίσω από τα κάγκελα του σχολείου.

Τι εξυπηρετούσε η συγκεκριμένη πρακτική; Σε τι αποσκοπούσε; Στην πειθαρχία; Ποιου τύπου πειθαρχία; Την στρατιωτικού τύπου πειθαρχία; Συνάδουν τέτοιου είδους πρακτικές με εκπαιδευτικούς λειτουργούς, πόσο μάλλον όταν αυτές εκφράζονται σε παιδιά δημοτικού σχολείου; Παιδιά τα οποία είναι προσωπικότητες και το σχολείο έχει στόχο να τα κοινωνικοποιήσει στη βάση της δημοκρατίας.

Η τακτική της στρατιωτικού τύπου πειθαρχίας δεν απορρέει από τα προσδιορισμένα καθήκοντα των εκπαιδευτικών σύμφωνα με το καθηκοντολόγιο του Υπουργείου Παιδείας, εκτός και αν η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας υιοθετεί στα πλαίσια της γενικότερης πρακτικής «εκδημοκρατισμού» των θεσμών ένα νέου τύπου σύστημα διαπαιδαγώγησης των μελλοντικών ελεύθερων πολιτών αυτής της χώρας, μέσω της «βιωματικής μάθησης» της υπακοής στο Σύνταγμα και τους νόμους.

«Διείσδυση φασιστικών στοιχείων στην εκπαίδευση», θα σκεφτεί κάποιος. «Υπερβολές ψευτοδημοκρατών», «η Χρυσή Αυγή στα σχολεία», «αυτοί οι συριζαίοι μάς έχουν ζαλίσει με τις δημοκρατικές τους ευαισθησίες» θα σκεφτούν κάποιοι άλλοι.

Ό,τι και να σκεφτούμε, δεν αλλάζει η πραγματικότητα. Δεν αλλάζει το γεγονός της εκφώνησης παραγγελμάτων προς τους μαθητές ενός δημοτικού σχολείου με στόχο την εκτέλεσή τους από εκπαιδευτικό ενώπιον εκπαιδευτικών, χωρίς απολύτως κανενός είδους αντίδραση.

Και ο σύλλογος διδασκόντων πώς αντέδρασε; Πώς αντέδρασε ο κάθε μεμονωμένος εκπαιδευτικός;

Λάθος ερώτημα.

Σήμερα, στα τέλει του 2012, 28 χρόνια μετά το τέλος της δικτατορίας των συνταγματαρχών, στα πλαίσια της νέας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, δεν μπορεί να αντιδράσει ούτε ο σύλλογος διδασκόντων ούτε ο μεμονωμένος εκπαιδευτικός. Αν αντιδράσουν/ει, κινδυνεύουν/ει να κατηγορηθούν/εί για απρεπή συμπεριφορά και αμφισβήτηση της ιεραρχίας, να παραπεμθούν/εί στο πειθαρχικό συμβούλιο και να τεθούν/εί, με βάση το νέο πειθαρχικό δίκαιο που η κυβέρνηση έχει ψηφίσει με το μνημόνιο 3, αυτοδικαίως σε αργία.

Δημοκρατικές, δηλαδή, διαδικασίες σε μια δημοκρατική και ελεύθερη κοινωνία [sic].

Υπάρχει, όμως, και η άλλη πλευρά.

Το νέο πειθαρχικό δίκαιο (βλέπε: «Αντιδημοκρατικές» σκέψεις για το «δημοκρατικό» μέτρο της αυτοδίκαιης αργίας) το οποίο καταργεί το τεκμήριο της αθωότητας και το αντικαθιστά με το τεκμήριο της ενοχής, δεν κάνει διάκριση σε ποιους θα εφαρμοστεί καθώς τυγχάνει εφαρμογής σε όλους ανεξαιρέτως: κομμουνιστές, αριστερούς, σοσιαλιστές, δεξιούς, ακροδεξιούς. Ο νόμος του κράτους είναι νόμος για όλους τους πολίτες.

Ένας γονέας, ένας εκπαιδευτικός, με αυξημένες δημοκρατικές ευαισθησίες που θα καταθέσει αναφορά για τη συμπεριφορά του εν λόγω στελέχους της εκπαίδευσης -ή οποιουδήποτε άλλου θεωρεί ότι υιοθετεί επιλήψιμες συμπεριφορές- θέτει το συγκεκριμένο στέλεχος σε αυτοδίκαιη αργία.

Περιπτώσεις σαν αυτή που περιέγραψα υπάρχουν πολλές. Περιπτώσεις, επίσης, όπου εκπαιδευτικοί έχουν κατηγορηθεί από ακροδεξιές ή και δεξιές ακόμη παρατάξεις για απρεπή συμπεριφορά εντός σχολικών αιθουσών επειδή αναπτύσσουν επιχειρήματα υπέρ της δημοκρατίας και της ελευθερίας της έκφρασης και του λόγου και ενάντια στον φασισμό και το εκφασισμό της κοινωνίας μας, υπάρχουν πολλές. Όλοι αυτοί κινδυνεύουν να χάσουν την εργασία τους αν γίνει ενυπόγραφη καταγγελία εναντίον τους, στα πλαίσια της νέας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου που ζούμε.

Κατά καιρούς το ακροδεξιό κόμμα της Χρυσής Αυγής έχει διατυπώσει τέτοιες απειλές. Κανείς δεν ξεχνά τις δηλώσεις τους με αφορμή τον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου καθώς και τις δηλώσεις τους στις εκδηλώσεις μνήμης για την δολοφονία του Γρηγορόπουλου.

Εφόσον, επομένως, η ενυπόγραφη καταγγελία, αποτελεί, προς το παρόν ακόμη, συνταγματικό δικαίωμα όλων των Ελλήνων Πολιτών, αν όλοι, στα πλαίσια του νέου πειθαρχικού δικαίου, αρχίσουμε να καταγγέλλουμε τον συνάδελφό μας για αντιφασιστική ή φασιστική συμπεριφορά και αυτομάτως αυτός να τίθεται σε αργία μόνο και μόνο επειδή κατηγορήθηκε μέχρις ότου εξεταστεί η περίπτωσή του από το πειθαρχικό συμβούλιο και τελεσιδικήσει, τότε ποιος θα μείνει στις σχολικές τάξεις να κάνει μάθημα;

Αυτό είναι το αδιέξοδο που το μέτρο της αυτοδίκαιης αργίας στα πλαίσια του νέου πειθαρχικού δικαίου δημιουργεί. Αδιέξοδο στο οποίο καμιά αληθινή δημοκρατία δεν πρέπει να οδηγεί.

Η πραγματική δημοκρατία δεν φοβάται μπροστά σε «δημοκρατικά» μέτρα όπως αυτό της θεσμοθέτησης του τεκμηρίου ενοχής, αλλά μπορεί τον φόβο που αυτό το μέτρο προκαλεί, να το επιστρέψει πολλαπλασιασμένο στα μούτρα αυτών που το υιοθετούν τρομοκρατώντας τους.

DoS Attack.

*Του Κωνσταντίνου Νάκκα