Διαπιστώνω - με
χαρά - ότι ορισμένοι φίλοι δεν επιλέγουν, με τις εκφράσεις και τα σχόλιά τους,
να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους σχετικά με συστηματικές προσπάθειες
οικειοποίησης άρθρων και δημοσιεύσεων.
Η προβολή των
συγκεκριμένων άρθρων μέσω του τρόπου (φωτογραφία, όνομα blogger, όνομα blog, τίτλος άρθρου) που πολύ ορθά εξηγεί o Thanos Athanassiadis στο άρθρο του -το οποίο και παραθέτω στο τέλος αυτούσιο- δεν
έχει ως στόχο την ενημέρωση. Αν στόχος ήταν η ενημέρωση, τότε θα ακολουθούνταν
αυστηρά ο ορθός τρόπος παρουσίασής τους. Στόχος είναι η αυτοπροβολή του/της
blogger μέσω της «υφαρπαγής» του θετικού αντίκτυπου του άρθρου. Η πρακτική
αυτή, πέρα από το ότι είναι ηθικά και δεοντολογικά επιλήψιμη, δεν συνάδει με
την προοδευτική κουλτούρα της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Καμία κοινωνική συμφωνία δεν έχει υπογραφεί
ανάμεσα στις απαιτήσεις της ευρείας λαϊκής βάσης για ειλικρινή, αυθεντικό και
γόνιμο διάλογο και στις πολιτικές βλέψεις που έχουν εκείνοι/ες που στο
προηγούμενο πολιτικό σκηνικό υποστήριζαν την μνημονιακή πολιτική, ακόμη και ως
υποψήφιοι αντιμνημονιακών (μη χέσω) νεοσύστατων κομμάτων.
Ότι χρώμα και να έχει ο πύργος, υπάρχει μόνο
στα παραμύθια. Αν κάποιοι σύντροφοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό δεν έχουν να
παρά να διαβάσουν την ένδειξη για τις ηλικίες στις οποίες απευθύνονται τα
παραμύθια.
ΑΠΟΡΙΕΣ
Απορία 1η: Αλήθεια, έχεις γράψει ποτέ κάτι δικό
σου; Ρωτάω μήπως και έχεις πραγματικά κάτι να συνεισφέρεις και εσύ ως ΕΣΥ και
όχι ως κάποιος άλλος ή άλλη.
Απορία 2η: Η τακτική του clopyright
χαρακτηρίζει συνολικά την πολιτική σου προσέγγιση;
ΠΡΟΤΑΣΗ
Για καλό και για κακό δεν ξεκαθαρίζεις από τώρα
αν θα είσαι υποψήφιος/α με τον ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές για να μη χάνεις
τον χρόνο τσάπα μπροστά στην οθόνη. Θα προλάβεις έτσι να συνεργαστείς εγκαίρως
με άλλους νεοσύστατους πολιτικούς σχηματισμούς που καμιά σχέση δεν έχουν με το
πράσινο παρελθόν.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Νιώθω απέραντη
θλίψη για το γεγονός ότι η παραπάνω αναφορά μου σε σένα δεν θα σου δώσει την
ευκαιρία να αποκλείσεις δημοσιεύσεις μου σε σελίδες που συμμετέχεις αφού δεν
αναρτώ σε αυτές τις σελίδες. Αν παρόλα αυτά νιώθεις τρομερά προσβεβλημένος/η
από την ανάρτησή μου μπορείς να κλέψεις ένα άρθρο που ταιριάζει σαν απάντηση
και να το αναρτήσεις.
ΑΡΘΡΟ
Διαπιστώνω
- με λύπη μου - ότι κάποιοι φίλοι ξεχνούν να αναφέρουν τις πηγές τους ΠΡΙΝ τη
δημοσίευση, την οποία κάνουν. Δεν αφορά εμένα και δεν είναι εγωιστικό.
Εξηγούμαι: Αν εγώ διαβάσω ένα άρθρο και μου αρέσει και εν συνεχεία το περάσω
στο blog μου, τότε ο αρθρογράφος (κατά τη νέα δημοσίευση) φαίνεται ότι είμαι
εγώ. Τότε φαίνομαι ΕΓΩ και όχι ο αρθρογράφος και μάλιστα συνέχεια προβάλλομαι
ΕΓΩ. Αν λοιπόν έχω διαβάσει ένα σωρό καλά άρθρα και τα ποστάρω συνέχεια με
το ΔΙΚΟ μου όνομα ή το όνομα του ΔΙΚΟΥ μου blog, τότε παρουσιάζομαι ως
πολυγραφότατος, σουπερντούπερ και ουάου, ενώ ΔΕΝ είμαι ΕΓΩ όλα αυτά, αλλά αυτός
που τα έγραψε. Μια φίλη μου καλή, - Βιβή, ξες εσυ.. :-) - κάνει το εξής
εντιμότατο: Της αρέσει κάτι και το μοιράζεται με τους υπόλοιπους αναγνώστες με
τον πλέον ορθό τρόπο, αναγράφοντας άμεσα και πρώτα πρώτα το όνομα του συντάκτη
του άρθρου. Το αποτέλεσμα είναι ότι γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε τους
σπουδαίους (υπό συνθήκες και κατά περίπτωση) ή μη σπουδαίους, αλλά γνωρίζουμε
ΕΚΕΙΝΟΥΣ και όχι τον κάθε αντιγραφέα, ο οποίος κατά τη γνώμη μου αποπειράται να
προσδώσει αναγνωρισιμότητα στον ΕΑΥΤΟ του. Αυτά.»
*Του Κωνσταντίνου
Νάκκα
