Αγαπητέ μας συμπολίτη,
Σήμερα συμπληρώνονται έξι μήνες από την ημέρα που οι σκέψεις όλων, όσοι υπογράφουμε αυτήν την ανοιχτή επιστολή προς εσένα, έγιναν πράξη, γεννώντας τον Άνεμο Αντίστασης.
Ο Άνεμος δεν είναι παιδί της καλοπέρασης, ούτε της ευδαιμονίας.
Την κρίση έχει για μάνα, τον επαπειλούμενο όλεθρο για πατέρα.
Πέντε χρόνια πριν, ίσως δεν είχαμε λόγο ύπαρξης. Θα χαρακτηριζόμαστε τουλάχιστον γραφικοί.
Κι ακόμη σφάλλουμε υπερβάλλοντας κάποιες φορές, αλλά έχουμε καλές προθέσεις.
Για το λόγο αυτό φαίνεται ότι μας προτίμησες: για τις καλές μας προθέσεις.
Είναι γεγονός ότι καμία από τις ειδήσεις που έτυχαν αναπαραγωγής από το ιστολόγιό μας, δεν κατερρίφθη ως ψευδής.
Είναι γεγονός ότι οι απόψεις όλων μας συγκλίνουν προς μία κατεύθυνση:
την εξεύρεση λύσης στο γενικότερο πρόβλημα της Χώρας.
Όλοι «καταγόμαστε» από διαφορετικούς χώρους. Στην παρούσα κατάσταση, οι περισσότεροι από εμάς, έχουμε επιλέξει να ταχθούμε στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και στους κόλπους αυτού. Αλλά δεν είναι μια κίνηση που κάναμε ελαφρά τη καρδία. Απεναντίας, χρειάστηκε χρόνος, χρειάστηκε απόφαση.
Βλέπεις, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παιδί της κρίσης κι αυτό.
Έννοιες όπως «αλληλεγγύη», «κοινωνικό ιατρείο», ήρθαν σαν αντίδοτο στις λέξεις «γενόσημα», «κινητικότητα».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και κάθε κομματικό μόρφωμα, δεν είναι η λύση. Είναι όμως το μόνο μέσο που διαθέτει ο Λαός, για να εκφραστεί, με τρόπο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντά του.
Το λέμε αυτό, με σεβασμό στις άλλες αντιμνημονιακές λύσεις, οι οποίες έχουν επίσης προταθεί από κόμματα, όπως οι ΑΝ.ΕΛ.
Δεν είμαστε αντίπαλοι, όσοι εργαζόμαστε για την ανατροπή του καθεστώτος αυτού της υποταγής.
Θεωρώντας ότι οι εξαιρετικά ιδιαίτερες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες επιβάλλουν τις ευρύτερες δυνατές συνεργασίες, δεν έχουμε παραβλέψει και την ιδέα μίας διαπαραταξιακής συμμαχίας που θα διακρίνεται για τις κοινές της θέσεις, προσπερνώντας τις όποιες σημαντικές διαφορές της. Αυτό ίσως επιτάσσει η κρισιμότητα της κατάστασης, είναι όμως και το πλαίσιο της λύσης.
Σ’αυτό συνηγορεί, όχι μόνο η συγκλίνουσα τεκμηριωμένη ιδεολογική βάση για την υπέρβαση των επαίσχυντων Μνημονίων και των εντεταλμένων κατοχικών κυβερνήσεων, αλλά και η συμπόρευση σε μία σειρά από δουλεμένες προγραμματικές θέσεις πρωταρχικής σημασίας.
Ο Άνεμος προκρίνει μία λύση ως πρώτη, μεταξύ άλλων, εξίσου σπουδαίων: Η λύση αυτή, για το λαό μας, είναι μια λέξη παλιά, η οποία χρησιμοποιήθηκε στην εποχή μας για σκοπούς άνομους. Θεωρούμε ότι είναι καιρός να χρησιμοποιηθεί για το σωστό.
Η λέξη είναι: Σεισάχθεια.
Αν αναζητήσει κάποιος την προτεινόμενη λύση ανάμεσα στους διαφόρους πολιτικά σοφούς, θα βρει διάφορες προτάσεις διεξόδου από την Κρίση. Όλες εξαρτώμενες από το ιδεολογικό μόρφωμα που καθείς πρεσβεύει.
Ο νεοφιλελεύθερος, για παράδειγμα, θεωρεί ότι η φυσική επιλογή, η επικράτηση του ισχυρότερου πάνω στον πιο αδύναμο, είναι η λύση.
Ο κομμουνιστής θεωρεί ότι η κολλεκτίβα και η έλλειψη ατομικής ιδιοκτησίας είναι η λύση.
Ο ναζιστής πιστεύει ότι η εξάλειψη των υπανθρώπων είναι η λύση.
Ο σοσιαλιστής θεωρεί ότι το κοινωνικό κρατικό προφίλ είναι η λύση.
Ο λαός πρέπει να επιλέξει υποθετικά μόνον μέσα από αυτές τις λύσεις, αφού αυτές έχουν εκπεφρασμένο λόγο στους θώκους της Εξουσίας.
Εμείς λέμε ότι αυτό που συνέβη από το 2008 και συμβαίνει έως και σήμερα, δεν είχε προβλεφθεί από τα ανωτέρω ιδεολογικά κατασκευάσματα. Υπήρξαν κρίσεις στο παρελθόν, πράγματι. Αλλά καμία δε βρήκε το σύνολο του πολιτισμένου κόσμου τόσο απροετοίμαστο. Αν το θέλετε, ήταν τόση και τέτοια η ευδαιμονία της τεχνολογικής ανάπτυξης, που έπεσαν όλοι σε λήθαργο. Δεν εξελίχθηκε η πολιτική σκέψη, ήσαν πολλοί αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν τα κενά, το αποτέλεσμα πάντως παραμένει:
Οι λαοί των αδυνάμων χωρών πληρώνουν τα σπασμένα.
Και είναι κραταιά παντού, λιγότερο ή περισσότερο, η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία. Ο ισχυρότερος ας επιβιώσει, οι υπόλοιποι θα εξαλειφθούν μέσω της φυσικής επιλογής.
Θα αυτοκτονήσει ο χρεωμένος, ο αδύναμος, ο λιγόψυχος, ο λιγότερο ικανός.
Θα αποχωρήσει από την αγορά, η οποία διατηρεί τον ισχυρό στα ύψη, κι ακόμη πιο ψηλά.
Αυτή η δυνατότητα δόθηκε στον ισχυρό μέσω της Σεισάχθειας των δικών του ατοπημάτων.
Οι πολιτικοί φίλοι του τον προστάτεψαν από το μοναδικό μέσο που οι κοινωνίες έχουν, για να διασφαλίσουν ότι αξίζει να ζει κάποιος σε αυτές, το Νόμο.
Δείτε το έτσι, αν θέλετε:
Γιατί να θέλει κάποιος να ζει σε ένα σύστημα, το οποίο αδιαφορεί για τον ίδιο;
Γιατί να θέλει να είναι καλός κ’αγαθός πολίτης, αν η Πολιτεία δεν ενδιαφέρεται για αυτόν;
Γιατί να πληρώνει τους φόρους του, για να λειτουργεί μια Πολιτεία, η οποία ανέχεται να μην τους πληρώνει ο ισχυρός;
Αν μόνον ο ισχυρός έχει θέση σε μια τέτοια Πολιτεία, γιατί να μην αποστασιοποιηθεί ο αδύναμος;
Σκεφτείτε το:
Σε μια Πολιτεία ανισοτήτων στην αντιμετώπιση, γιατί να συμμετέχει αυτός που τίποτε δεν έχει να κερδίσει, παρά μόνο υποχρεούται να συνεισφέρει;
Ο λαός αυτή τη στιγμή θεωρούμε ότι εκφράζεται από τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι ίσως συνολικά, όχι καθολικά. Καθένας έχει δικαίωμα να σκέπτεται ό,τι θέλει, να ενεργεί όπως θέλει, μέσα στα πλαίσια μιας κοινωνίας Δικαίου.
Πολλές από τις σκέψεις στελεχών του κόμματος αυτού ξενίζουν, ενοχλούν, κάνουν πολλούς να διαφοροποιούνται, δημιουργούν αντιπάθειες.
Έτσι είναι κι έτσι θα είναι πάντα.
Το ερώτημα είναι όμως παρόν και ισχυρό:
Τι επιθυμεί ο Λαός μας, αν όχι Σεισάχθεια για το Λαό;
Την προσφέρει άλλος, έξω από το ΣΥΡΙΖΑ;
Τι συνεπάγεται αυτή η παλιά λέξη για τους μικρομεσαίους, τι για τους αγρότες, τι για τους ανέργους, τι για τους καταστηματάρχες, τι για την αστική, τι για την εργατική τάξη;
Θέλει ο αγρότης να χάσει τη γη του, επειδή υπάρχει το καλό και το κακό κομμάτι της Τράπεζας, η οποία έκλεισε, με αποτέλεσμα να μη μπορεί ούτε πετρέλαιο να βάλει στο τρακτέρ;
Θέλει ο επιχειρηματίας να βλέπει τον επιστρεφόμενο Φ.Π.Α. στα σεντούκια του Υπ.Οικ. και τα μπλε χαρτάκια να του υπενθυμίζουν ότι οφείλει στους οφειλέτες του;
Θέλει ο κατασκευαστικός τομέας να βλέπει τα δημόσια έργα να καταρρέουν ασυντήρητα, τους δρόμους γεμάτους λακκούβες και τις γέφυρες κομμένες στη μέση;
Θέλει ο μεταφορικός τομέας να βλέπει το ύψος του κόστους μετακίνησης σε ύψη δυσθεώρητα, ώστε να είναι συμφερότερο το ΤΙR με πινακίδες εξωτερικού;
Θέλει ο άνεργος, ο χαμηλόμισθος, ο χαμηλοσυνταξιούχος, να δίνουν έστω και ένα ευρώ φόρο, όταν παλεύουν για επιβίωση;
Θέλει ο άνεργος να μείνει στον καναπέ του;
Θέλει το παιδί να πληρώνει τα βιβλία του, στριμωγμένο σε μια αίθουσα που χωράει τους μισούς;
Θέλει ο γέροντας να ζει με 300 ευρώ;
Κι ας μη βιαστεί κανείς να ισχυριστεί ότι έτσι θα καταρρεύσουμε.
Οι Τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν και είναι κερδοφόρες – για τους ισχυρούς.
Σεισάχθεια σημαίνει ότι κανένας δε θα πάει φυλακή για χρέη προς το Δημόσιο, όσο το Δημόσιο δεν έκανε τη δουλειά του. Και σαφώς δεν αναφερόμαστε σε αυτούς που έκλεψαν το Δημόσιο, επειδή η κλοπή είναι ποινικό αδίκημα, η ανέχεια όχι.
Σεισάχθεια σημαίνει ότι όλοι μαζί, χωρίς το βάρος της επονείδιστης τετραετίας, θα σηκώσουμε τα μανίκια και θα εργαστούμε, ώστε να ξεπεράσουμε το σκόπελο αυτό στον παγκόσμιο ωκεανό.
Ο Άνεμος σε καλεί.
Έλα μαζί μας, επειδή αυτό που θέλουμε, είναι αυτό που θέλουμε όλοι.
Έλα μαζί μας, για να ακουστεί δυνατά η φωνή σου.
Έλα μαζί μας, για να διεκδικήσουμε το αύριο που μας στερούν.
Έλα μαζί μας, για να κάνουμε πράξη τη Δημοκρατία.
Έλα μαζί μαζί μας, για να εξασφαλίσουμε Σεισάχθεια.
Από τη συντακτική ομάδα του Ανέμου,
Οι προσυπογράφοντες:
