Και ενώ οι διαπραγματεύσεις της νέας ελληνικής Κυβέρνησης φτάνουν στο
πιο κρίσιμο σημείο τους, κάποιοι θα προτιμούσαν η κυβέρνηση Τσίπρα στην παρούσα
φάση να τα παίξει «όλα για όλα», να κρατήσει σκληρή-άτεγκτη γραμμή, να
διαπραγματευτεί χωρίς καμία υποχώρηση, κανέναν συμβιβασμό, να επιβάλει στους
εταίρους μας την ελληνική λύση και να γίνει έτσι η Κυβέρνηση με τον μικρότερο
χρόνο ζωής στη νεότερη ελληνική Ιστορία, να γίνει η επονομαζόμενη «αριστερή
παρένθεση» που όλοι οι υποστηρικτές του παλαιού συστήματος επιθυμούν.
Αντί γι’ αυτό, η Κυβέρνηση Τσίπρα επέλεξε και πέτυχε να θέσει σε
διαφορετική από πριν βάση τη διαπραγμάτευση με τους θεσμικούς εταίρους της
Χώρας μας, συζητώντας για την κύρια δανειακή
σύμβαση και όχι το μνημόνιο των εφαρμοστικών νόμων, επιδιώκοντας και, κατά πάσα
πιθανότητα, κερδίζοντας παράταση της δανειακής σύμβασης για 4 μόνο μήνες με
αντάλλαγμα την υιοθέτηση μέτρων που η ίδια θα αποφασίσει και οι θεσμικοί
εταίροι μας θα επικυρώσουν.
Με την στρατηγική που
ακολούθησε η ελληνική Κυβέρνηση πέτυχε από τη μία την κατάργηση εν τοις
πράγμασι του μνημόνιου και των επιβαλλόμενων από την τρόικα μέτρων του και από
την άλλη την επίσημη παραδοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς
Νομισματικού Ταμείου ότι η εφαρμοζόμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές της
λιτότητας τελείωσαν «με εντολή» του ελληνικού Λαού στις 25 Ιανουαρίου και ότι
ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει για την Ελλάδα με μία συμφωνία μεταβατικού χαρακτήρα
και χρονικό ορίζοντα μερικών μηνών.
Με την κίνησή της
αυτή και εφόσον υπάρξει συμφωνία την Καθαρά Δευτέρα, η ελληνική Κυβέρνηση κερδίζει
τον απαιτούμενο χρόνο ώστε να υλοποιήσει μέρος των προεκλογικών της δεσμεύσεων
ανακουφίζοντας πλήθος συμπολιτών μας από τις συνέπειες της μέχρι σήμερα
ασκούμενης πολιτικής, να διαλευκάνει «σκοτεινές» υποθέσεις -κρίσιμες για τις
μελλοντικές κινήσεις της-, να δρομολογήσει
πρωτοβουλίες για λογιστικό έλεγχο του χρέους, να αξιοποιήσει την διακομματική επιτροπή για τις γερμανικές επανορθώσεις και
να οργανώσει την οικονομική και κοινωνική ζωή της Χώρας για την «μάχη των μαχών»
τού καλοκαιριού.
Ας μην ξεχνάμε ότι η
συμφωνία που θα αποφασιστεί σήμερα είναι μεταβατική, έχει ημερομηνία λήξης και
θα υπάρχει για τέσσερις μήνες ως αποτέλεσμα επιλογών της ελληνικής Κυβέρνησης
και μόνο.
Ας μην βιαζόμαστε,
λοιπόν, να βγάλουμε συμπεράσματα για τυχόν «κρυφές» προθέσεις της κυβέρνησης,
για υπαναχώρησή της σε σχέση με τους προεκλογικούς στόχους που είχε θέσει και
για τους οποίους είχε δεσμευτεί κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του ελληνικού Λαού.
Δεν υπάρχουν «κρυφές»
προθέσεις της ελληνικής Κυβέρνησης. Υπάρχει μόνο η νωπή λαϊκή εντολή για εθνική
κυριαρχία.
Υπάρχουν, όμως, «κρυφές»
ελπίδες και «ευσεβείς» πόθοι των δανειστών, των φιλομνημονιακών δυνάμεων εντός
και εκτός Ελλάδας, που ακόμη υποστηρίζονται από τα ΜΜΕ της διαπλοκής, και όλων
όσοι κυβέρνησαν την τελευταία πενταετία για δημιουργία ρήγματος στη σχέση
εμπιστοσύνης Κυβέρνησης Τσίπρα-ελληνικού Λαού.
Κάποιοι φοβούνται για
τις μέχρι πρότινος αφορολόγητες περιουσίες τους, κάποιοι για τις άδειες
λειτουργίας των σταθμών τους, κάποιοι για τα δημόσια έργα που είχαν φωτογραφικά
αναλάβει, κάποιοι άλλοι για τυχόν ποινικές ευθύνες που μπορεί να τους
καταλογιστούν –η εσχάτη προδοσία δεν παραγράφεται από ό,τι γνωρίζω ούτε και το
ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.
Όλοι αυτοί θέλουν να κλείσει γρήγορα η «παρένθεση» Τσίπρα και γι’ αυτό
επιδιώκουν να κλονίσουν την εμπιστοσύνη που ο ελληνικός Λαός έχει στη νέα του
Κυβέρνηση.
Η δύναμη όμως του
ελληνικού λαού είναι αναγνωρισμένη και σεβαστή από την παρούσα Κυβέρνηση και
αποτελεί το ισχυρό της διαπραγματευτικό «χαρτί», όπως αποδεικνύεται από την
πορεία των διαπραγματεύσεων των τελευταίων ημερών. Είναι η δύναμη που θα
επιβάλλει, εν ευθέτω χρόνω, τη Λύση υπέρ των ελληνικών συμφερόντων, υπέρ των
Ελλήνων, υπέρ της Πατρίδας μας.
Στην πολιτική, όπως
όλοι γνωρίζουμε, υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και άλλα που
γίνονται και δεν λέγονται.
Ας μην προτρέχουμε.
Αντί επιλόγου
Πολλοί είναι αυτοί
που άκουσαν με ικανοποίηση τις δηλώσεις Γλέζου και πολλοί αυτοί που τις
αντιμετώπισαν επικριτικά. Ο Γλέζος είναι Γλέζος και όταν αποφασίζει να μιλήσει υπηρετεί
έναν Σκοπό.
Σε καμία περίπτωση,
όμως, δεν θα πρέπει να εντάσσουμε την κριτική του στο ίδιο τσουβάλι με τις
δηλώσεις ολιγάριθμων πρώην συνιστωσών του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που σήμερα δράττουν
της ευκαιρίας να κάνουν αισθητή την παρουσία τους και να βγουν από την αφάνεια.
Παρόλα αυτά ωφέλιμη και η (θετική ή αρνητική) κριτική τους, αρκεί να υπηρετεί
τον εθνικό Σκοπό.
Η διαπραγμάτευση
άλλωστε δεν είναι διαδικασία στατική αλλά δυναμική. Κατά τη διάρκειά της,
σαν σε παρτίδα σκακιού, ο «μεγάλος παίχτης» αξιοποιεί κάθε ευκαιρία που προκύπτει αλλά
και κάθε ευκαιρία που προκαλεί προς εξυπηρέτηση του Σκοπού, του Εθνικού Σκοπού.
Ρουά Ματ σε 4… μήνες.
Δεν ξεχνώ. Δεν
συγχωρώ. Δεν σιωπώ.
